به گزارش نجوا خبر، بنابه شواهد موجود، به نظر میرسد که رامین خداکرمرضایی ۳۸ساله پس از قتل زهره صادقی ۳۳ساله و همسرش، محمدمیلاد ناصری ۳۵ساله، خودش را هم کشته است.
خداکرمرضایی ماهها صادقی را که مجری یک پادکست بود، تعقیب میکرد. به حکم دادگاه خداکرمرضایی اجازه نزدیکشدن به خانم صادقی را نداشت، اما پلیس هنوز موفق نشده بود این حکم را به دست خداکرمرضایی برساند، تا درنهایت این ماجرای دلخراش که به گفته پلیس، «بدترین کابوس» ممکن بود، صورت بگیرد.
دَرل لو، رئیس پلیس شهر ردموند در ایالت واشنگتن، گفت نیروهای انتظامی مدتها بهدنبال آقای خداکرمرضایی بودند، اما موفق به پیداکردن کامیون او نشدند که در ایالت تگزاس، هزاران کیلومتر دورتر از ردموند، ثبت شده بود. تازه یک هفته پیش بود که دادگاه حکم خود را در اختیار خانم صادقی و همسرش قرار داد.
مادر صادقی هم هنگام ورود خداکرمرضایی به خانه در آنجا حضور داشت. او از صحنه گریخت و از خانه یکی از همسایهها حوالی ساعت ۱:۴۵ بامداد جمعه با پلیس تماس گرفت.
پلیس که به صحنه رسید، اول از همه با بدن نیمهجان ناصری مواجه شدند که نزدیک در بود. نیروهای انتظامی تلاش کردند به او تنفس مصنوعی بدهند، اما دقایقی بعد درگذشت. پلیس پس از ورود به خانه، جسد صادقی و خداکرمرضایی را نیز پیدا کرد. رئیس پلیس ردموند بعدازظهر جمعه در نشستی خبری گفت: «این مطلقا بدترین نتیجه پرونده آزار تعقیب است. این بدترین کابوس هر قربانی، هر کارآگاه و هر رئیس پلیس است.»
رامین خداکرمرضایی اولینبار، اواخر سال ۲۰۲۱ در یک چتروم اینترنتی مختص فارسیزبانان بهدنبال شغلیابی در عرصه فناوری، با خانم صادقی آشنا شد. او از شنوندگان پادکست خانم صادقی بود. به گفته رئیس پلیس، این دو در تابستان سال گذشته دیداری حضوری داشتند، اما خداکرمرضایی بهسرعت تماسهای تلفنی تهدیدآمیزی را آغاز کرد. به گفته صادقی، خداکرمرضایی او را تهدید به آتش زدن خانهاش کرده و گفته بود دست از تعقیبش برنخواهد داشت.
در ماه دسامبر بود که صادقی بالاخره با پلیس تماس گرفت. به گفته پلیس، در ماه ژانویه خداکرمرضایی روزی بیش از یکصد بار با صادقی تماس میگرفت.
صادقی مهندس نرمافزار بود و درسخوانده دانشگاه واشنگتن در سیاتل. ناصری نیز مهندس نرمافزار بود و از ژانویه سال ۲۰۲۲ در شرکت آمازون کار میکرد و سابقه کارکردن در گوگل را هم داشت. این دو در سال ۲۰۱۱ پس از مهاجرت به آمریکا با هم ازدواج کرده بودند.
ناصری در دبیرستان مفید و سپس دانشگاه صنعتی شریف در تهران درس خوانده بود. او وبلاگی بهنام «تینکپاد» داشت که در آن به زبان انگلیسی مینوشت و آخرین نوشتهاش به ماه اکتبر برمیگشت.