منصور مقاره عابد رئیس پیشین کانون اصلاح و تربیت تهران در گفتوگو با خبرنگار نجواخبر در پاسخ به این سؤال که کانون اصلاح و تربیت تا چه میزان در اصلاح کودکان بزهکار و معارض با قانون اثرگذار است، گفت: کودکان درگیر با قانون، کودکانی هستند که بنا به دلایلی خاص با قانون درگیر میشوند. توصیه اول ما به همه مقامات قضائی و کسانی که به پرونده کودکان رسیدگی میکنند، این است که از اعزام کودکان به کانون اصلاح و تربیت پرهیز کنند. کانونهای اصلاح و تربیت در بهترین شرایط هم محل خوبی برای اصلاح و تربیت نیستند. وی ادامه داد: ولیکن اجبارا و بنا بر قانون، کانونهای اصلاح و تربیت بنا نهاده شده و بعضا برخی از این کودکان به کانونهای اصلاح و تربیت فرستاده میشوند. کانونهای اصلاح و تربیت باید شبه خانه باشند به گونهای که کودکان در شرایط عادی زندگی خود را در کانون اصلاح و تربیت ادامه دهند. نه به گونهای که جو امنیتی یا جو حبس حاکم باشد. رئیس پیشین کانون اصلاح و تربیت گفت: همانطور که قانونگذار، به شیوهی افتراقی با کودکان و نوجوانان بزهکار برخورد کرده است و پرهیز میکند از اینکه برچسب بزهکار به این کودکان زده شود ما هم باید از این سیاست پیروی کنیم. دادرسی افتراقی نیز به این معنی است که قانون خاص، مکان خاص، قضات خاص چه در مرحله تحقیقات مقدماتی و چه در مرحله صدور حکم تعریف شده است. بنابراین کانون اصلاح و تربیت باید آنقدر موجهای مثبت القا کنند که هر کودکی که به کانون اصلاح و تربیت میآید بنابر نگاه و عوامل بزهکاریاش بتواند از این مرحله عبور کند. مقاره عابد تصریح کرد: باید ما در کانونهای اصلاح و تربیت به کودکان بیاموزیم که از موانع چگونه پرش کنند و چگونه موانع را پشت سر بگذارند و ما اگر این کار را نکنیم قطعا موفق نخواهیم بود. چراکه ما عوامل و ساختارهای اساسی برای اصلاح و تربیت نداریم به طور مثال وقتی کودک از کانون اصلاح و تربیت آزاد میشود دوباره به همان خانواده و همان محله جرمخیز باز میگردد. ما اگر یک نفر از این کودکان را از این چرخه خارج کنیم در واقع ۴۰ سال یا ۵۰ سال یک فرد را از چرخه جرم و بزه خارج کرده ایم. وی تصریح کرد: نور و طراوت و زندگی در این کانونها بپاشیم. اول از همه این کودکان باید بپذیرند که ما میخواهیم کمکشان کنیم اگر پذیرفتند بسیاری از مشکلات حل میشود. رئیس پیشین کانون اصلاح و تربیت تهران خاطرنشان کرد: بسیاری از این افراد بزهکار تجربه مصرف مواد مخدر دارند و در خانوادههای کم بضاعت بزرگ شدهاند. در مناطق جرمخیز و خانوادههای از هم گسسته به اندازه کافی خشونت را تجربه کردهاند بنابراین باید به این کودکان مهر داده شود و به آنها فهمانده شود که به چه صورتی میتوان با مهربانی هم زندگی کرد. مقاره عابد با تاکید براینکه این کودکان به اندازه کافی آسیب دیدهاند و ما باید از آسیب آنها کم کنیم، تصریح کرد: باید یک سویهی دیگر از زندگی را به آنها نشان دهیم و برایشان نقش پدر و مادر داشته باشیم. گام به گام با این کودکان جلو برویم نباید انتظار داشته باشیم ظرف ده یا بیست روز یک فرد بزهکار یا درگیر با قانون، به سرعت اصلاح و تربیت شود اینگونه نیست و باید تلاش بسیار کرد. البته اگر این فرد به کانون بازگردد نباید ناامید شویم چراکه با احتمال زیاد با همان جرم سابق بازگشته است و جرم خطرناکتری را مرتکب نشده است. ما همین که بتوانیم بگوییم روی همین پله بایست و جرم بدتری را مرتکب نشو این هم باز یک موفقیت است و باید بدانیم اگر کاری کردیم که تخممرغدزد، شتردزد نشود، خودش یک گام بزرگ است.