کد خبر : 243241 تاریخ : ۱۴۰۲ يکشنبه ۳ دي - 09:44
رئیس انجمن حمایت از بیماران سوخته در گفت‌وگو با «نجوا خبر»: بازیِ روزانه با آتش در زندگیِ مردمان فقیر/ جای آموزش‌های پیشگیری از سوختگی در زندگی شهروندان خالی‌ست رئیس انجمن حمایت از بیماران سوخته (ققنوس) با بیان اینکه اغلب بیمارانی که به دلیل حوادث سوختگی در بیمارستان بستری هستند، براثر حوادث قابل پیشگیری دچار حادثه سوختگی شده‌اند، گفت: ما برای پیشگیری سه کار باید انجام دهیم، قانونگذاری صورت بگیرد، استانداردسازی اتفاق بیفتد و آموزش داده شود. ما در هر سه این موارد مشکل داریم و هیچ کاری انجام نمی‌دهیم.

«محمد جواد فاطمی» رئیس انجمن حمایت از بیماران سوخته (ققنوس) در گفت‌وگو با خبرنگار نجواخبر با اشاره به روز پیشگیری از خودکشی در روز اول دیماه در پاسخ به این سؤال که چه اقداماتی در راستای پیشگیری از حوادث سوختگی باید در کشور انجام شود و آیا لازم است که این آموزش‌ها از کودکی در مهدهای کودک به کودکان داده شود، گفت: باید به کودکان آموزش داد و فرهنگ سازی کرد اتفاقا وقتی روی بچه‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنیم، علاوه بر اینکه برای خود این نسل موثر است به نسل‌های بعد هم منتقل می‌شود. ما باید از پیش دبستانی و مهدکودک شروع کنیم و به کودک بیاموزیم که چه حوادث و یا اتفاقات و رفتارهایی می‌تواند کودک را در معرض سوختگی قرار دهد و کودک چه کارهایی را می‌تواند انجام دهد که از این حوادث جلوگیری کند.
وی با اشاره به بیماران بستری در بیمارستان شهید مطهری گفت: تقریبا همه بیمارانی که در بیمارستان شهید مطهری بستری هستند بر اثر حوادثی دچار سوختگی شدند که این حوادث قابل پیشگیری بوده است. به ندرت افرادی بودند که بر اثر حوادثی که اصلا خودشان در آن دخالتی نداشته‌اند دچار سوختگی شده بودند. به طور مثال یک بیمار سوخته‌ی خانم در بیمارستان بستری بود که به دلیل اینکه همسرش بیماری اعصاب و روان داشت روی او بنزین ریخته بود و این خانم دچار سوختگی شده بود. یا در مورد دیگری کودکی سمت کودک دیگری ظرف بنزین را پرتاب کرده بود و کودک دچار سوختگی شده بود. اما سایر بیماران بر اثر حوادثی دچار سوختگی شده بودند که اگر اقدامات احتیاطی را انجام می‌دادند شاید گرفتار این حوادث نمی‌شدند.
رئیس انجمن حمایت از بیماران سوخته (ققنوس) با بیان اینکه ما یک آتش خوب داریم و یک آتش بد، گفت: آتش در زندگی ما وجود دارد و ما نمی‌توانیم آتش را کنار بگذاریم بلکه از آن استفاده هم می‌کنیم اما باید بدانیم که این آتش در عین اینکه زندگی ما را به جریان می‌اندازد می‌تواند زندگی ما را هم بسوزاند پس چه کاری باید انجام دهیم که این آتش ما را نسوزاند، پاسخ این پرسش این است که باید بیاموزیم که این آتش چگونه باید مهار شود و چه اقداماتی آن را شعله ور می‌کند و باید این موضوعات را به کودکان‌مان بیاموزیم.
فاطمی با اشاره به حوادث سوختگی در کودکان گفت: کودکان کمتر از ۵ سال معمولا به دلیل اتفاقی که پدر و مادر مقصر هستند می‌سوزند به طور مثال آب جوش روی بچه می‌ریزد یا اینکه کودک را بغل کرده و پای گاز می‌روند و در اثر یک حادثه کودک می‌سوزد اما کودکان بیش از ۵ سال به دلیل رفتار پرخطر می‌سوزند؛ این کودکان ممکن است با استفاده از کبریت بخواهند آتش درست کنند یا با الگوبرداری از والدین می‌خواهند سیگار روشن کنند و در مجموع رفتارهای پرخطری ممکن است داشته باشند که منجر به سوختگی آن‌ها می‌شود. بنابراین لازم است که در کودکان بیش از ۵ سال آموزش پیشگیری از حوادث سوختگی را شروع کنیم و در واقع در مهدهای کودک این موضوعات آموزش داده شود تا فرهنگ سازی کنیم و بچه‌ها نسوزند.
وی در پاسخ به این سؤال که سازمانهایی مانند شهرداری که امکان تبلیغات محیطی دارند و یا صدا و سیما در اطلاع رسانی و آموزش پیشگیری از حوادث سوختگی چه نقشی دارند، گفت: طی چند سال گذشته در صدا و سیما حتی یک پیام پیشگیری از سوختگی نمایش ندادند یا کلیپ یا میزگردی تشکیل نشده است و گاهگاهی به همت انجمن ققنوس زیرنویس‌هایی یا متن کوتاه خبری به این موضوع اختصاص داده شده است. همچنین در کتب درسی مدارس هیچ مبحثی به عنوان پیشگیری از سوختگی وجود ندارد یا باید پرسید شهرداری‌ها که فضاهای متنوعی را برای تبلیغات محیطی در اختیار دارند چه میزان از آن را برای اطلاع رسانی و آگاهی‌بخشی در خصوص پیشگیری از موضوعات مختلف از جمله پیشگیری از سوختگی در نظر گرفته‌اند؟
رئیس انجمن حمایت از بیماران سوخته (ققنوس) با اشاره به موضوع پیشگیری گفت: ما برای پیشگیری سه کار باید انجام دهیم، قانون گذاری صورت بگیرد، استاندارد سازی اتفاق بیفتد و آموزش داده شود. ما در هر سه این موضوعات مشکل داریم و هیچ کاری انجام نمی‌‌دهیم.
فاطمی با اشاره به اینکه سوختگی معضلی است که بیشتر فقرا را درگیر می‌کند، گفت: هر چقدر سطح اقتصادی و اجتماعی یک فرد بالاتر می‌رود فرد از وسایلی استفاده می‌کند که استانداردتر است به طور مثال وقتی فرد می‌خواهد اجاق گاز تهیه کند اگر توان مالی خوبی داشته باشد اجاق گازی را تهیه می‌کند که استاندارد باشد؛ فردی که از نظر اقتصادی وضعیت مناسبی ندارد مجبور است اجاق گاز غیراستاندارد تهیه کند یا مجبور است برای گرم کردن خانه از همان شعله گاز استفاده کند و همچنین وقتی تعداد افراد زیادتری در یک محیط یا خانه باشند خطر سوختگی افزایش می‌یابد بنابراین کسی که فقیرتر است سیستم گرمایشی غیراستانداردی استفاده می‌کند، فضای فیزیکی زندگی اش هم غیراستاندارد است و هم اطلاعاتش کم است همه این موارد فرد را بیشتر در معرض سوختگی قرار می‌دهد.