به گزارش نجواخبر، چهارسال از شهادت سردار دل‌ها حاج «قاسم سلیمانی» و در این روزها همه از رشادت‌ها و ابتکارات او سخن می‌گویند و به‌جای خالی او اشاره می‌کنند. البته درست است که دیگر او را در میان خود نداریم و میراثش در منطقه باقی مانده است و رفته رفته در حال پاکسازی منطقه از حضور آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها است. در سالگرد شهادت فرمانده فقید نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، به ۱۰ نمونه از ابتکارات شهید سپهبد «قاسم سلیمانی» خواهیم پرداخت.
۱- طراحی محلی دفاع
در استراتژی سلیمانی، در مبارزه با دشمن صهیونیستی تشکیل گروه و دسته همسو با ایران چندان اهمیت نداشت. او با هوشیاری به‌جای تشکیل گروه و زمینه‌سازی برای اختلاف و درگیری داخلی، از زمینه‌های موجود در گروه‌های محلی برای تقویت استفاده کرد. نمونه آن تقویت جنبش حماس به‌جای تشکیل یک گروه به‌جای آن است. او معتقد بود در هر منطقه گروهی که تشکیل شده، بیشترین سطح انطباق را با محیط دارد.
۲- انتقال تدارکات
بدون سلاح، پیروزی در جنگ معنا ندارد. سلیمانی با وجود تمام پیچیدگی‌ها توانست در لبنان و فلسطین دست مقاومت را پر کند. غرب با استفاده از ساختارها بر تمام امور نظارت دارد. می‌توان گفت که انتقال سلاح به لبنان آسان است اما این موضوع با توجه به سیطره اطلاعاتی و اداری آمریکا آسان نیست. فرودگاه‌ها، مرزهای زمینی و… به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم تحت اشراف افسران و عوامل نفوذی قرار گرفته‌اند و همزمان تحت رصد الکترونیکی نیز قرار دارند. چگونگی انتقال تدارکات، نقشه‌ها، افراد به میدان‌های نبرد و میان میدان‌ها بسیار قابل‌توجه است. قاعدتا نحوه این ابتکارات به‌دلیل محرمانه بودن مشخص نیست.
۳- ساخت سلاح در نقطه دفاع
در بینش سلیمانی، انتقال سلاح برای شروع لازم بود اما باید مقاومت به نقطه‌ای می‌رسید که تحت هر شرایطی بتواند سلاح تولید کند. در نظر او به‌جای آنکه تمام طرح‌های تأمین تسلیحاتی به‌صورت ارسال باشد، در مواقعی ماهیگیری به گروه‌ها یاد داده شد تا آنها بتوانند خود سلاح بسازند. این مسئله انعطاف زیادی به گروه‌های مقاومت داده است، به‌گونه‌ای که تحت‌محاصره آنها سلاح می‌سازند.
۴- وحدت میدان‌ها
بزرگ‌ترین اقدام سلیمانی، مرتبط ساختن گروه‌های مقاومت با یکدیگر بود. تا پیش از جنگ غزه، غرب از محور مقاومت هیچ تصویر روشنی نداشت و گمان می‌کرد این تنها یک لفظ است اما در جنگ، از این محور مقاومت رفع ابهام شد و جبهه‌های متعدد علیه صهیونیست‌ها و آمریکا در یمن، لبنان و عراق فعال شدند.
۵- احترام به تکثرها و ایجاد وحدت در کثرت
در عراق چندین گروه مقاومتی با مأموریت، مرام و خاستگاه‌های متفاوت ایجاد شده‌اند. برخی از آنها گروه‌های انشعابی از گروه‌های مادر بودند که به‌دلیل اختلاف راه خود را جدا کرده بودند. حاج‌قاسم با احترام به خواست گروه‌ها و روش‌های فکری متفاوت، آنها را طرد نکرد و ضمن دادن فضا به آنها برای رشد، این گروه‌های متکثر و واگرا را در فرصت‌هایی با یکدیگر در قالب حرکت‌های هماهنگ و اهداف مشابه حرکت داد.
۶- تشکیل گروه‌های چابک
گروه‌های مقاومتی متعددی در منطقه تشکیل شده که تعداد اعضای آن اندکند اما می‌توانند عملیات‌های خلاقانه و شجاعانه‌ای را در چهارچوب مرزهای وطن خود یا خارج از آن طراحی و اجرایی کنند. شاخصه آنها چابکی است که به‌سرعت می‌توانند وارد عمل شوند. اقدامات صورت‌گرفته در سوریه و عراق توسط گروه‌های مقاومتی علیه رژیم و آمریکا بلافاصله پس از طوفان الاقصی با این موضوع مرتبط است.
۷- ابتکارات مدیریتی عدم تبعیت از فرمول‌های رایج نظامی
بسیاری از اقدامات سلیمانی را نمی‌توان با فرمول‌ها و قواعد رایج نظامی دنیا معنا کرد. مرحوم حسین شیخ‌الاسلام، سفیر اسبق ایران در سوریه در کتاب خاطراتش نوشته که برنامه‌ریزی سلیمانی «دقیق» و براساس «اقدام» دشمن بوده است: «یک برنامه‌ریزی متحرک و دینامیک که براساس موقعیت، همه استراتژی‌هایش تغییر می‌کند.»
۸- ساختار چابکی جنگی حتی در زمان صلح
در دو دهه گذشته و در جنگ‌های مختلف ثابت شد ساختار چابکی که سلیمانی تدارک دید، از عهده کار برآمده است. اغلب اوقات گمان می‌شود موفقیت وابسته به این است که در ساختار جزئیات دیده و برای هر جزئی، متولی جداگانه‌ای درنظر گرفته شود که بتواند به‌طور خودکار و بدون نیاز به «عنصر رهبری سازمانی» کار خود را کند.
۹- کم‌هزینه‌سازی اقدامات
با توجه به ابعاد کاری که در دست داشت، با هزینه‌های کم صحنه را مدیریت می‌کرد. در شکست ارتش‌های پیشرفته ناتو در عراق و افغانستان، رژیم‌صهیونیستی و عربستان در یمن و… قطعا ایران اگر تمام بودجه خود را هم به امور نظامی اختصاص می‌داد، قادر به هماورد با دشمن نبود.
۱۰- حضور از نزدیک
فرماندهان نظامی اغلب از حضور در میدان جنگ آن هم به‌صورت طولانی‌مدت پرهیز می‌کنند اما یک ابتکار حاج‌قاسم، سفرهای پیاپی به میادین نبرد و در هجرت بودن میان کشورها و مناطق مختلف بود.