حسین ایمانی جاجرمی، جامعه شناس، در گفت‌وگو با نجواخبر با اشاره به آتش‌سوزی هفته گذشته در بیمارستان گاندی درباره تأثیراتی که ناایمنی ساختمان‌های شهر از جمله مراکز درمانی بر روان جامعه می‌گذارد گفت: براساس قانون، ایمنی شهر مسئولیتش برعهده شهرداری است. وظیفه شهرداری این است که از وضعیت ایمنی در شهر گزارش تهیه کند و مشخص کند که کدام مناطق ناایمن هستند و حتی به سراغ دادستانی برود چراکه مسئله حقوق عموم جامعه مطرح است.
وی ادامه داد: اگر همچین شرایطی ایجاد شود، صاحبان کسب و کارها باید فکری برای ایمنی واحدهای کسب و کارشان داشته باشند.
این جامعه‌شناس با تاکید بر الزام و اجبار قانونی بر رعایت موارد ایمنی گفت: از نظر فرهنگی به نظر می‌رسد مردم ما عمدتا کسانی هستند که موضوع ایمنی را پشت گوش می‌اندازند و در اولویت و دارای اهمیت قرار نمی‌دهند. این موضوع را تحقیقات هم نشان داده است که در قشر پایین و متوسط جامعه آنقدر مشکلات وجود دارد که هزینه کردن برای ایمنی اولویت ندارد؛ در بخش پردرآمد جامعه و متمولان نیز منافع برای‌شان بسیار مهم است و از هزینه‌های ایمنی کم می‌کنند.
ایمانی جاجرمی تصریح کرد: این وظیفه شهرداری است که ایمنی شهر را تأمین و شهر را از خطر دور کند. شهردار باید پاسخگو باشد و اگر ابزارهای قانونی ندارد باید اعلام کند تا مجلس در این خصوص اقدام نماید.
وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به بی توجهی صاحبان و مالکان ساختمان‌های ناایمن به اخطارها و تذکرات آتش‌نشانی گفت: این اخطارها تأثیر و فایده‌ای ندارد وقتی ابزاری برای ضمانت اجرای اخطارها وجود ندارد صدور اخطار فایده‌ای ندارد. در سایر کشورهای دنیا آتش‌نشانی یک سازمان شبه نظامی است و شهرداری مانند حکومت است و قدرت دارد و اگر کسی از دستور شهرداری تخطی کند شهرداری می‌تواند او را به دادگاه معرفی کند. شهرداری و سازمان آتش‌نشانی در این زمینه در کشور ما دست‌شان خالی است.
این جامعه‌شناس با تاکید براینکه بخش قابل توجهی از مشکل ما در زمینه ایمنی و عدم توجه به ایمنی شهر به مدیریت شهری و قوانین ناقص بازمی‌گردد گفت: همانطور که پیشتر هم گفتم بخشی از این بی‌توجهی و ناایمنی در شهر نیز به موضوع فرهنگ ایمنی و عدم توجه به آن باز می‌گردد.
ایمانی جاجرمی در پاسخ به این سؤال که این ناایمنی در ساختمان‌های شهر چه تأثیری بر جامعه و روان مردم می‌گذارد گفت: معتقدم بعد از حادثه پلاسکو مسئله‌ای در روان جمعی مردم به ویژه درتهران اتفاق افتاد چراکه تا قبل از آن ما یک تصوری از مسئله امنیت داشتیم اما آن حادثه نشان داد که همه این موارد به یک مویی بند است و به راحتی ممکن است که ساختمان‌های ناایمن تخریب شده و مردم آسیب ببینند.
وی تصریح کرد: از آن زمان به بعد یک ترومای جمعی ایجاد شد و حوادث بعدی مانند حادثه متروپل در آبادان و حادثه دیگر آن را بیشتر می‌کند اما نکته این است که این آسیب‌ها ممکن است در هر جایی از دنیا پیش بیاید اما آن چیزی که مهم است این است که وظیفه دستگاه‌های اداری جامعه است که برای ترمیم آسیب‌ها و رفع نگرانی‌ها برنامه خود را اعلام کنند و مشخص کنند که چه برنامه‌ای برای تضمین ایمنی شهر وجود دارد تا مردم با خیالت راحت بتوانند به زندگی‌شان برسند؛ اما ما این را نمی‌بینیم و این فقدان نگرانی‌ها را بیشتر می‌کند.