ترک فعل مدیران یکی از اصلی‌ترین معضلات کشور در دهه‌های اخیر است. متأسفانه بسیاری از مدیران و مسئولان گرفتار بی‌تصمیمی یا رکود و سکون شده‌اند و ترجیح می‌دانند بی‌عمل بمانند تا خدای نکرده صندلی‌های مدیریت را از دست ندهند.
این رکود ناشی از بی‌تصمیمی، اخیراً مورد انتقاد رهبر معظم انقلاب قرار گرفته؛ ایشان در دیدار با کارگزاران نظام در ارتباط با این معضل جدی فرمودند « بعضی از مدیران ما، متأسفانه دیده شده، فکر می‌کنند که بی‌خطرترین کار، تصمیم نگرفتن است، چون تصمیم‌گیری احتمال اشتباه و خطر و بعد، یقه‌گیری و مچ‌گیری و این‌چیز‌ها دارد دیگر، پس کار بی‌خطر این است که انسان تصمیم نگیرد؛ این جزو خطرناک‌ترین فکرهاست. اینکه ما تصور بکنیم برای آسودگی خیالمان، خیلی حرص نزنیم، جوش نزنیم، دنبال کار نرویم، حالا شد، شد.....».
به راستی بزرگ‌ترین مشکل، همین است، همین نگاهِ هرچه شد، شد. کم ضربه از مدیران خاموش، بی‌صدا و بی‌عمل نخورده‌ایم. این مدیران اقدام مثبتی برای جامعه هدف انجام نمی‌دهند (هرچند برای نزدیکان و منتسبان خود فواید بسیار دارند) و اهل شفاف‌سازی هم نیستند، پاسخ‌گویی این دسته از مدیران به رسانه‌ها در حد صفر است. ترک فعل می‌کنند و این ترک فعل را با سکوت و خاموشی، پنهان می‌‌سازند.
بدیهی‌ست مدیری که ناتوانی خود را با ترس از تصمیم‌گیری درست می‌پوشاند، لیاقت مدیریت و دریافت حقوق مدیریت از بیت المال را ندارد و باید صندلی را ترک کند. این گروه از مدیران فقط با ارتباطات و رانت سر کار آمده‌اند و بی‌شک باید توسط رسانه‌ها رسوا شوند....
البته مدیران کاربلد، کارنامه‌دار، انقلابی و پاک‌دست در کشور کم نداریم که ‌متأسفانه کمتر به کارگرفته می‌شوند چون قدرت لابی کردن و برقراری ارتباط به نفع خود را ندارند و البته که مدیرانی هم هستند که با عملکرد خوب و با تجربه بالا توانسته‌اند در شرایط سخت اقتصادی، کمک حال تولید و مثمر ثمر در حوزه مدیریتی خود باشند اما شواهد نشان می‌دهد که متأسفانه از این دست مدیران زیاد نداریم.
اگر قرار است به فرمایشات رهبری عمل کنیم، باید مدیرانی که چراغ‌خاموش به رشد و پیشرفت کشور ضربه می‌زنند، رسوا شوند و جای خود را به مدیران متعهد و انقلابی بدهند؛ اما آیا دولت توان دست زدن به یک پاکسازی عظیم در سیستم مدیریتی نهادهای دولتی و وابسته به دولت را دارد؟

مرتضی بلوکی- کارشناس رسانه