نون وَٱلْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُون؛ نون و القلم است نه نان تملق!
این آیه، نه فقط یک عبارت قرآنی، بلکه منشور رسالت خبرنگاری است. خداوند بر قلم سوگند خورده، و این یعنی آن‌که صاحب قلم، حامل مسئولیتی الهی است. خبرنگار، وارث این سوگند است؛ کسی که در سایه‌ی عظمت قلم، به نگهبان حقیقت بدل می‌شود.
در جهانی که حقیقت در محاصره تبلیغات، سانسور و تحریف است، خبرنگار همان کسی است که با قلمش، با صدایش، با دوربینش و گاه با حال نحیفش، پرده‌ها را کنار می‌زند. او نه فقط راوی رویدادها، بلکه حافظ حافظه‌ی جمعی، صدای بی‌صدایان، و وجدان بیدار جامعه است.
خبرنگاری، حرفه‌ای نیست که با پاداش‌های نمادین معنا پیدا کند. این حرفه، با جان و خون معنا می‌شود؛ با ایستادن در خط مقدم حقیقت، با ماندن در میدان تا آخرین لحظه. خبرنگاران، آخرین قشری هستند که از مخمصه‌ها و میدان‌های نبرد خارج می‌شوند.
اما جایگاه آن‌ها نزد دولت‌ها و نهادهای قدرت کجاست؟
خبرنگار؛ ستون دموکراسی، نه ستون پنجم!
در هر جامعه‌ای که دموکراسی را آرمان خود می‌داند، خبرنگار نه یک شغل، بلکه یک "رکن" است. رکن چهارم دموکراسی، که اگر به فساد کشیده شود، جامعه نیز در سراشیبی سقوط خواهد کرد.
خبرنگار، چشم بیدار جامعه است؛ اگر این چشم را ببندیم، تاریکی بر همه چیز سایه می‌افکند.
دولت‌ها باید بدانند که خبرنگار و رسانه، شریک توسعه است، نه مزاحم آن. رسانه آزاد، نه دشمن نظام، بلکه ضامن سلامت آن است. اگر خبرنگار نتواند آزادانه بپرسد، بنویسد، افشا کند و از حقیقت دفاع کند، جامعه به سمت بی‌اعتمادی، فساد و انفعال خواهد رفت.
اجر روز خبرنگار، تنها در قالب "کارت هدیه" و پیام تبریک خلاصه نمی‌شود. این روز، باید نقطه‌ی آغاز بازنگری در سیاست‌های رسانه‌ای باشد. باید امنیت شغلی، آزادی بیان، دسترسی به اطلاعات، و حمایت حقوقی از خبرنگاران فراهم شود.
خبرنگار نباید در ترس از شکایت، تهدید، یا حذف زیست کند. او باید بداند که پشتش به قانون گرم است،
شهدای رسانه؛ نماد تعهد، نه هزینه‌ی فراموشی
در جنگ اخیر با رژیم صهیونیستی، شهدای رسانه نشان دادند که خبرنگاری تنها یک شغل نیست. آن‌ها جان خود را نه برای اضافه‌کاری، بلکه برای عرق ملی، برای رسالت اطلاع‌رسانی، برای بیدار کردن وجدان جهانی فدا کردند.

خبرنگار، آینه‌ی جامعه است؛ اگر این آینه را بشکنیم، چهره‌ی واقعی خود را نخواهیم دید.
دولت و نهادهای مسئول باید بدانند که خبرنگار، نه دشمن، بلکه هشداردهنده است. او با گزارش خود، زنگ خطر را به صدا درمی‌آورد تا اصلاحی صورت گیرد، نه تخریب.
نون و القلم است نه نان تملق!
نون، نخستین حرف از نخستین سوگند الهی به قلم است؛ حرفی که در دل خود، نجات را فریاد می‌زند. نجات از جهل، از تحریف، از فراموشی. قلم، چراغی است در دست خبرنگار؛ نوری که در تاریکیِ بی‌خبری، راه را نشان می‌دهد. آنچه خبرنگار می‌نویسد، صرفاً خبر نیست؛ ردپای حقیقت است بر صفحه تاریخ، سندی از بیداری یک ملت.
خبرنگار، وارث نون است؛ همان نون که ممکن است نان در آن نباشد! او با هر واژه، با هر تصویر، با هر گزارش، پرده‌ای از غفلت را کنار می‌زند. در جهانی که دروغ، با لباس حقیقت ظاهر می‌شود، خبرنگار همان کسی است که لباس‌ها را از تن واقعیت می‌کَند تا چهره راستین آن را آشکار سازد.
اما این وارثان نون، نباید قربانی بی‌عدالتی شوند. نباید برای نوشتن حقیقت، تاوان بدهند. نباید برای پرسیدن، مجازات شوند. جامعه‌ای که خبرنگار را ارج نهد، حقیقت را ارج نهاده است. و اگر خبرنگار تهدید شود در واقع، حقیقت را تهدید شده است...
روز خبرنگار؛ روز مطالبه، نه تجلیل توخالی
روز خبرنگار، روز تبریک نیست؛ روز تعهد است. تعهد دولت به آزادی رسانه، تعهد نهادهای قدرت به شفافیت، تعهد جامعه به حمایت از صدای حقیقت.
این روز، باید فرصتی باشد برای بازنگری در سیاست‌های رسانه‌ای، برای حمایت از اهالی رسانه که در بدترین شرایط و با مشکلات فراون چرخه رسانه را می‌جرخاند ... خبرنگار بعنوان وجدان جامعه. است خبرنگار را شریک بدانید، نه مزاحم و بدانید که هیچ توسعه‌ای بدون رسانه آزاد، هیچ اصلاحی بدون گزارش صادقانه، و هیچ امیدی بدون صدای حقیقت ممکن نیست.
نهادهایی که از خبرنگار هراس دارند، فراموش نکنند که همین خبرنگار بود که در سال 77 در مزار شریف، اوج بی‌شرافتی افراطیونی که خود را پشت دین مخفی کرده بودند، آشکار ساخت..
در این بین اما حساب به اصطلاح رسانه های بیگانه وطن فروش و خائن به کشور که دست کثیف شان برای مردم رو شده است هیچ بویی از انسانیت حب به وطن ندارن در هیچ منطقی رسانه نیستند بلکه مزدوران دروغ پراکنی، فرا فکنی، و سیاه نما هستند.....
امید انکه با حمایت از رسانه ها، اهالی رسانه، خبرنگاران، فرصت و مجال عرضه اندام با به اصطلاح رسانه های معاند را ندهند... روح طیبه شهدا رسانه شاد و یادشان گرامی
مرتضی بلوکی – کارشناس رسانه