قطعی بدون هشدار قبلیِ آب، موجب سرگردانی چند روزه ساکنان تهران شد.
به گزارش خبرنگار نجوا خبر، در روزهای گذشته، قطعی طولانی آب در مناطق مرکزی تهرانف موجب سرگردانی شهروندان شد. این در حالیست که هیچ گونه هشدار قبلی در ارتباط با قطعی آب منتشر نشده بود.
شرکت آب و فاضلاب نیز در خصوص قطعی آب در شهرهای مختلف کشور چند اطلاعیه صادر کرد. ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور نیز به بحران قطعی آب و افت فشار آب در تهران ورود کرد.
پایگاه اطلاع رسانی دولت نوشت: «سید ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور روز سه‌شنبه در ونزوئلا و در بین ملاقات‌ها و برنامه‌های متعدد خود، در تماس تلفنی با معاون اول و وزیر نیرو، موضوع افت فشار آب در برخی مناطق تهران را پیگیری و بر تسریع در حل کامل مشکل تاکید کرد.»
علت قطعی رسوب گل و لای به دهانه های سد کرج اعلام شده بود و براساس اعلام مسئولان، مشکلات آب دیروز (بیست و چهارم خرداد) برطرف شده است اما سؤال اینجاست که مشکل آب تهران چقدر جدی است؟
محمد درویش، کارشناس محیط زیست، در گفت‌وگو با «شرق» می‌گوید که تهران ظرفیت چنین جمعیتی را نداشته و اکنون حیاتش در معرض خطر است.
او توضیح می‌دهد: تهران در مخروط‌افکنی در البرز جنوبی به وسعت 75 هزار هکتار واقع شده است. این مخروط‌افکن مطابق با بررسی‌های اکولوژی نهایتا می‌تواند به سه میلیون نفر از نظر آب، خاک و هوا سرویس بدهد؛ اما ما با اجرای طرح‌های انتقال آب و سدسازی نزدیک 10 میلیون نفر را ثابت و 27 میلیون نفر را در قالب رفت‌وآمد روزانه در تهران جای داده‌ایم. در چنین شرایطی کمبود آب طبیعی است؛ این هشدار را از دهه 50 و پیش از انقلاب، کلان‌نگران توسعه کشور داده بودند و حتی خواستار انتقال پایتخت شده بودند».
به گفته او اکنون بحث این است که برای تأمین آب تهران علاوه بر سرشاخه‌های ماملو، لار، طالقان، سفیدرود، رود کرج، جاجرود، آمل و هراز، از سرشاخه‌های دز و کارون هم آب بیاوریم؛ درحالی‌که مطابق با تغییرات اقلیم و کاهش محسوس سطح یخچال‌ها در سرشاخه‌های کشور، به نظر می‌رسد دیگر اصلا آبی برای انتقال به تهران وجود ندارد.
درویش تأکید می‌کند: نباید دست به تأمین چنین مُسکنی برای تداوم شرایط موقت تهران زد. بهترین کار این است که پایتخت سیاسی کشور را تغییر دهیم؛ ولی می‌بینیم که همچنان در حال توسعه تهران هستند و تعداد مهاجران به تهران هم در حال افزایش است. ظرفیت زیستی تهران به پایان رسیده و نشانه‌های آن را دائما می‌بینیم. می‌توان چند سالی تاریخ وضعیت نامناسب تهران را عقب انداخت، اما نمی‌توان از وقوع آن جلوگیری کرد.