دیروز، ۴ تیر، توییت یکی از مجریان سابق شبکه ایران اینترنشنال مبنی بر جدایی اش از این شبکه «به خاطر عقیده و اندیشه» حواشی زیادی درست کرد.
به گزارش نجوا خبر، دیروز، ۴ تیر، توییت یکی از مجریان سابق شبکه ایران اینترنشنال مبنی بر جدایی اش از این شبکه «به خاطر عقیده و اندیشه» حواشی زیادی درست کرد. پانته آ مدیری که سابقه حضور در شبکه من و تو (منوتو) را نیز در کارنامه خود دارد ادعا کرد که خود از این شبکه خبری جدا شده اما حواشی چیز دیگری می‌گویند.
روز گذشته پانته آ مدیری، مجری سابق شبکه ایران اینترنشنال در توییتی به‌طور علنی جدایی خود از این شبکه در سال گذشته را اعلام کرد و دلیل آن را تفاوت «عقیده و اندیشه» اش با سیاست های ایران اینترنشنال دانست.
مدیری در توییتر نوشت: با توجه به پرسش‌های اخیر دوستان: من از ۱ سپتامبر ۲۰۲۳ به خاطر عقیده و اندیشه‌ام، از ایران_اینترنشنال جدا شدم.اکنون شرکت رسانه‌ای مستقل خودم را راه اندازی کرده‌ام و همچنان در راستای ایران آزاد، آباد و سکولار به فعالیت‌هام در کنار دوستان وطن پرست ادامه خواهم داد.
که البته بعدا تاریخ جدایی اش را اصلاح کرد و نوشت از سپتامبر ۲۰۲۲ از ایران اینترنشنال جدا شده است.
کاربران زیادی زیر این توییت به انتشار اخبار غیرواقعی و بی‌پشتوانه پانته آ مدیری در جریان اعتراضات سال گذشته اشاره کردند و با عبارت «شرکت رسانه‌ای مستقل» در توییت او شوخی کردند که احتمالا قرار است در آن اخبار جعلی منتشر کند.
ساعاتی پس از انتشار این توییت، سامان رسول پور که از سردبیران ایران اینترنشنال است بدون اشاره مستقیم و نام بردن از پانته آ مدیری تلویحا اعلام کرد که جدایی مدیری از این شبکه نه به خواست خودش، بلکه به دلیل سهل انگاری این مجری و در نتیجه اخراج توسط کارفرما صورت گرفته است.
سامان رسول پور در توییتر خود این‌طور نوشت:
ملحق‌شدن و جدا شدن از هر رسانه و محیط کاری، امری حرفه‌ای است. اخراج افراد هم به دلیل نقض خواسته یا ناخواسته اصول اداری، اگرچه از نظر انسانی، تلخ، اما متعارف است. مثلا اگر من مجری باشم و در لحظه‌ای که باید روی ایر باشم، خارج از استودیو، مشغول یک گفت‌وگوی دوستانه با یک همکار باشم، یک خطای فردی مرتکب شده‌ام. فرقی هم ندارد در بی‌بی‌سی باشم یا ایران اینترنشنال و یا سی ان‌ان و فاکس؛ اگر کارفرمای من به دلیل چنین اشتباهی و عدم رعایت ساعات شروع و پایان شیفت، همکاری‌اش را با من قطع کند،، نمی‌توانم چند ماه بعد، با موج مجازی یک جریان سیاسی همراهی کنم و بگویم: من چون از سیاست آن رسانه خوشم نمی‌آید، استعفا دادم. چون همکارانم می‌دانند: اولا من استعفا نداده‌ام. دوما من در مورد سیاست آن مجموعه، هرگز انتقاد ثبت‌شده‌ای نداشته‌ام. و خودم هم می‌دانم اگر وقت‌شناس‌تر بودم، همچنان بخشی از آن مجموعه بودم. نتیجه‌گیری: با خودمان و مردم روراست باشیم. با رسانه‌ها می‌توانیم مرزبندی داشته باشیم. انتقاد داشته باشیم. سیاستش را قبول نداشته باشیم. این حق ماست. اما تحریف واقعیت، با هر انگیزه‌ای، اقدام اخلاقی و شایسته‌ای نیست.