این روزها هر کسی از ظن خویش، ماجراهای حسن یزدانی در کشتی آزاد ایران را نقد می کند و این ورزشکار را بیش از پیش تحت فشار قرار می دهد.
به گزارش نجواخبر؛ همه نگاه های کشتی ایران و حتی افرادی که شاید علاrهای به این رشته ورزشی ندارند، معطوف به حسن یزدانی است.
یزدانی هر بار گوی و میدان را به دیوید تیلور واگذار می‌کند، تا مدت‌ها به سوژه خبری تبدیل می‌شود. انگار ورزش ایران یک سال آزگار به خواب می‌رود و هنگام بیدارباش، باید وقت و بی وقت تلنگری به یزدانی بزند.
نه فقط عکس های خصوصی یزدانی در فضای مجازی به سوژه رسانه‌ها و صفحات زرد تبدیل می‌شود که خبر مصدومیتش هم شباهتی به دیگران ندارد. انگار این فقط حسن یزدانی است که رنج مصدومیت را در ورزش به جان می‌خرد و دیگران هرگز مصدوم نمی‌شوند.
البته‌ای کاش اوضاع در همین اندازه «قمر در عقرب» بود؛ چرا که شرکت حسن یزدانی در بازی های آسیایی هانگژو هم سوژه این و آن شده است. خصوصی ترین حرف‌ها و بحث های درون تیمی و اردویی را در رسانه‌ها بازگو می‌کنند و حریم شخصی ورزشکار را می‌شکنند. عجیب است که حتی برای لحظه‌ای اجازه نمی‌دهند حسن یزدانی برای خودش تصمیم بگیرد.
ورزشکار مودب ایران که برای پاسخ‌گویی به خبرنگاران از سر جایش بلند می‌شود در این سال ها، کم استرس دیدارهای سخت و نفسگیرش را با تیلور نکشیده... هیچ کس بیشتر از یزدانی بابت این شکست‌ها آسیب شدید روحی و روانی را تجربه نکرده است. حالا همه این مصائب به کنار؛ او هر روز باید موجی از شایعات و بمب های خبری بی حاصل را هم تحمل کند. واقعا بهتر نیست در این اوضاع و احوال، اجازه بدهیم حسن یزدانی دوران مصدومیتش را پشت سر بگذارد و با آرامش به حضور در المپیک پاریس فکر کند؟
گیریم که مصدومیت یزدانی کار دستش بدهد اما پزشکان در حال حاضر نظر دیگری دارند. گیریم که به هزار و یک دلیل به بازی های آسیایی رفت؛ خب این مسئله به خودش و مربیان تیم ملی مربوط است. گیریم که روزی یزدانی بخواهد کشتی را کنار بگذارد. خب بگذارید خودش درباره همه این امور تصمیم بگیرد. این همه مداخله و این حجم از خبر و شایعه در مورد حسن یزدانی، کجای کشتی را درست می‌کند؟