اکنون ما میپرسیم که به قول مقام معظم رهبری، حضرت آیتالله خامنهای، زندگی برایتان سخت نشد؟! از نخست وزیر قومی که خدایش گوسالهی سامری میشود، چه انتظاری میتوان داشت!
به گزارش نجوا خبر، تا پیش ازاین، پالایشگاه حیفا، به عنوان بزرگترین مرکز پالایش نفت در سرزمینهای اشغالی، نقش کلیدی در تأمین انرژی داخلی اسرائیل و پروژههای بینالمللی آن ایفا میکرد. سرمایهگذاران خصوصی و شرکتهای نفتی منطقهای و غربی و حتی عربی روی این تأسیسات حساب ویژهای باز کرده بودند. با این وصف آسیبهای وارده در حملهی موشکهایایرانی، آینده این پالایشگاه را مبهم کرده و بیاعتمادی به امنیت سرمایهگذاری در این منطقه را افزایش داده است. بر همین اساس باید گفت که با احتمال خروج و یا دستکماحتیاط بیشتر کشورهای غربی و شرکای عربی آنها، در همکاریهای حوزه انرژی با اسرائیل، میتواند تأثیری ماندگار بر طرحهای بلندمدت منطقهای و بخصوص حیفا بگذارد.
حضور مجدد ایران در پالایشگاه حیفا!
پالایشگاه نفت حیفا، ازتأسیسات صنعتی مهم در منطقه مدیترانه شرقی، نخستینبار در دهه ۱۹۳۰ میلادی و در دوران قیمومیت بریتانیا بر فلسطین شکل گرفت. جالب است که بدانیم این مجموعه صنعتی با همکاری شرکتهای نفت ایران، بریتانیا و شل پایهگذاری شد و بهتدریج به یکی از ارکان حیاتی تأمین انرژی سرزمینهای اشغالی بدل شد. هر چند که بعدها «شرکت نفت ایران» از این همکاری دست کشید، اما امروز به یُمن قدرت نظامی خود، به گونهای دیگر وارد همکاری با مدیران این پالایشگاه و بندر استراتژیک شده است!
در سالهای اخیر، «شرکت پتروشیمی بازان اسرائیل» مالکیت کامل این پالایشگاه را در اختیارگرفته است؛ اما حضور آسمانی ایران، حداقل یکبار دیگر در ذهن ما ایرانیان واشغالگران صهیونی، تاریخی را زنده کرد و نشان داد که ایرانی باز هم میتواند در حیفا حضور داشته باشد؛ حال با قرار یا با موشک!
طنین انفجار در حیفا نه تنها لرزه براندام بزرگترین پروژههای نفتی رژیم انداخت، بلکه گویی پژواک صدای تاریخ بود؛ پیامی روشن از دل مقاومت که امنیت ساختگی را به چالش کشید و نشان داد که هیچ سرمایهگذاری، حتی اگر با مهر قدرتهای بزرگ همراه باشد، در برابر اراده ملتی بیدار مصون نخواهد
ماند. کریدوری که با موشک ایرانیخاموش شد!
پالایشگاه حیفا با ظرفیت پالایش نزدیک به ۱۰ میلیون تن نفت خام در سال، نقشی اساسی در تأمین سوخت داخلی رژیم صهیونیستی ایفاکرده و پایگاهی برای جذب سرمایهگذاریهای منطقهای و غربی در حوزه انرژی بهشمار میرفت. بر اساس طرحهای مطرحشده توسط اسرائیل و برخی کشورهای عربی، پالایشگاه حیفا قرار بود به ایستگاه پایانی «کریدور عربی–مدیترانهای» تبدیل شود؛ مسیری که در رقابت با «کریدورشمال–جنوب» با محوریت ایران و روسیه، و پروژه «یک کمربند–یک جاده چین» طراحی شده بود.
هدف این مسیر، انتقال کالا و انرژی از هند به اروپا از طریق امارات، عربستان، اسرائیل و یونان بود. جایگزینی چابهار با بنادر امارات یا حیفا، بخشی از تلاش برای دور زدن ایران در معادلات ژئوپلیتیک منطقه و بازارهای جهانی انرژی بهشمار میرفت. اما سرانجام این راه، انگاری ترکستان بود نه دور زدن چابهار!
ابراهیمِ صهیونی با آتش ایرانی سوخت!
نتانیاهو، در سایه حمایت بیقید و شرط ترامپ و همراهی برخی همفکران اروپاییاش، تصور میکرد با طراحی کریدوری موسوم به «عربی–مدیترانهای» میتواند ایران را از معادلات ژئوپلیتیکی حذف کند و خود را به بازیگر اصلی انتقال انرژی بدل سازد. اما این تصمیم بیشتر شبیه رؤیایی خام بود تا استراتژی. غافل از آنکه ژئوپلیتیک منطقه، زمینِ بازیِ پرریسکیست که با یک اشتباه، میتواند تمام معادلات را بر هم بزند.
او گمان میکرد امضای چندتوافق نمایشی، میتواند جایگزین امنیت راهبردی شود؛ اما اکنون با حمله ایران به پالایشگاه حیفا و فروپاشی امیدهای انرژیمحور اسرائیل، روشن شده که کریدوری که قرار بود هند، امارات، و اروپا را متصل کند، در واقع راهی به بنبست بوده است.
موشکهایی که در حیفا فرود آمدند، تنها تأسیسات صنعتی را نابود نکردند؛ بلکه غرور متوهمانهای را در هم شکستند که امنیت را روی توهم و تبلیغ بنا کرده بود. نتانیاهو اکنون در حال چشیدن طعم تلخ سیاستهاییست که نهتنها ایران را مهار نکرد، بلکه حضور ونفوذش را برجستهتر ساخت.
از طرفی هم فراموش نکنیم که «توافقنامه ابراهیم» که در سال ۲۰۲۰میان رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی امضا شد، در تلاش بود تا سازشی سیاسی و اقتصادی برای عادیسازی روابط شکل دهد و پایهای برای همکاریهای منطقهای، بهویژه در حوزه انرژی و تجارت، فراهم کند. این توافق یکی از ستونهای پروژه کریدور عربی–مدیترانهای بود. اما حمله اخیر ایران به پالایشگاه حیفا، نهتنها امنیت راهبردی این همکاری رازیر سؤال برد، بلکه نشان داد بدون در نظر گرفتن واقعیات ژئوپلیتیکی و قدرت بازدارندگی ایران، هر صلحی روی شنهای روان منطقهای بنا خواهد شد و بهراحتی فرومیریزد.
اکنون ما میپرسیم که به قول مقام معظم رهبری، حضرت آیتالله خامنهای، زندگی برایتان سخت نشد؟! از نخستوزیر قومی که خدایش گوسالهی سامری میشود، چه انتظاری میتوان داشت!