حال تصور کنیدکارگری که ازسحر تاشام زیر هرم آفتاب درمناطق جنوبی؛ شرقی؛ غربی ومرکزی ایران با عرق جبین کارمی کند اما تنها قوت لایموتش همان مزد روزانه‌ای است که توسط شورای عالی کارمصوب شده وبدتر ازآن؛ هیچ یک از تصویب کنندگان مزد و مزایای کارگران سال۱۴۰۲؛ تاکنون درکسوت کارگری نبوده اند…