شرکتهای دانشبنیان، به عنوان مهمترین محرکهای توسعه و نوآوری در اقتصادهای جهانی، نقش بسیار مهمی در پیشرفت صنایع و جوامع ایفاء میکنند. این شرکتها، بر پایه دانش فنی و علمی عمیق، محصولات و خدمات نوآورانه ایجاد میکنند و به ارتقای سطح زندگی جامعه و رشد اقتصادی کمک میکنند. اما، توسعه و رشد یک شرکت دانشبنیان همواره نیازمند سرمایهگذاری بوده که این منابع مالی یا باید از سوی بانک های دولتی و خصوصی تامین شود و یا از سوی صندوق های مالی که البته با چالشهای فراوانی نیز همراه است که یکی از این چالش ها نحوه بازگشت وام های دریافت شده از صندوق های خدمات مالی و اعتباری است.